बेरक्या उर्फ नारद: पत्रकारितेचा पहारेकरी

साहित्याच्या जगात टोपणनावांचा वापर हा काही नवीन नाही. अगदी 'सकाळ'मधील ब्रिटिश नंदि, 'चित्रलेखा'मधील सागर राजहंस, 'महाराष्ट्र टाइम्स'मधील तंबी दुराई ही नावे प्रत्यक्षात लेखकांची टोपणनावे आहेत, हे आपल्याला माहीत आहे. या लेखकांनी आपली खरी ओळख लपवून, एक वेगळे व्यक्तिमत्त्व निर्माण करण्यासाठी टोपणनावाचा आधार घेतला. यामागे अनेक कारणे असू शकतात - कदाचित त्यांना आपल्या लेखनावरून नव्हे, तर केवळ लेखनाच्या गुणवत्तेवरून ओळख मिळवायची असेल, किंवा कदाचित त्यांना एखाद्या विशिष्ट शैलीत लिहिताना आपली खरी ओळख गुप्त ठेवायची असेल.

आजच्या डिजिटल युगात, जिथे प्रत्येक व्यक्तीला आपले विचार मांडण्यासाठी एक व्यासपीठ उपलब्ध आहे, तिथे टोपणनावाचा वापर आणखी वाढला आहे. 'बेरक्या उर्फ नारद' या नावाने सन २०११ पासून आम्ही लिहित आहोत, तर त्यात काही गैर काय आहे ? इंटरनेटच्या जगात टोपणनावे ही एक सामान्य बाब आहे. अनेकदा लोक आपली खरी ओळख उघड न करता आपले विचार मांडण्यासाठी टोपणनावांचा वापर करतात. यामागे कधी कधी सुरक्षिततेची भावना असते, टोपणनावांचा वापर हा एक प्रकारे लेखकाच्या स्वातंत्र्याचा भाग आहे. लेखकाला आपल्या लेखनाला एक वेगळे परिमाण देण्यासाठी, एक वेगळी ओळख निर्माण करण्यासाठी टोपणनावाचा वापर करता येतो. यामुळे लेखनात एक रहस्यमयता येते आणि वाचकांची उत्सुकता वाढते.

माझे हे टोपणनाव, 'बेरक्या उर्फ नारद', माझ्या व्यक्तिमत्त्वाचे दोन पैलू दर्शवते. एकीकडे मी बेरक्या, जो पत्रकारितेतील विसंगतींवर बोट ठेवतो, तर दुसरीकडे मी नारद, जो सत्य उघड करण्यासाठी झटत असतो.

माझा जन्म एका छोट्याशा खेड्यात झाला. लहानपणापासूनच मला पुस्तकांचे वेड होते. मी वाचनालयात तासन्‌तास घालवायचो. पुस्तकांनी मला एक वेगळी दुनिया दाखवली, जिथे मी स्वतःला मुक्तपणे व्यक्त करू शकत होतो. माझ्या मनात अनेक विचारांचे वादळ घोंघावत होते, पण त्यांना वाट करून देण्यासाठी माझ्याकडे कोणतेही माध्यम नव्हते.

कॉलेजमध्ये गेल्यावर माझी ओळख काही ज्येष्ठ लेखकांशी झाली. त्यांच्याकडून मला लेखनाचे धडे मिळाले. मी माझ्या भावना, विचार आणि अनुभव शब्दांत मांडू लागलो. सुरुवातीला मी माझ्या खऱ्या नावाने लिहायचो, पण मला लवकरच जाणवले की माझ्या लेखनाला एक वेगळी ओळख हवी आहे. मला माझ्या लेखनावरून नव्हे, तर केवळ लेखनाच्या गुणवत्तेवरून ओळख मिळवायची होती. म्हणून मी 'बेरक्या उर्फ नारद' हे टोपणनाव स्वीकारले.या टोपणनावाने मी माझ्या लेखनाला एक नवे परिमाण दिले. 

बेरक्या उर्फ नारद, तो केवळ एक नाव नाही, तर पत्रकारितेच्या नैतिकतेचा एक आवाज आहे. तो शब्दांचा योद्धा आहे, जो पत्रकारितेच्या पवित्रतेला डाग लावणाऱ्यांविरुद्ध आपली लेखणी चालवतो. बेरक्या उर्फ नारद म्हणजे पत्रकारांच्या जगतातील एक असा पहारेकरी, जो पत्रकारितेच्या क्षेत्रात घुसलेल्या किड्यांना उघड करण्यासाठी झटत असतो.

महिला पत्रकारांचे लैंगिक शोषण करणारे, आपल्या हाताखालील पत्रकारांवर अत्याचार करणारे, पत्रकारांचे पगार बुडवणारे मालक - या सगळ्यांविरुद्ध बेरक्या उर्फ नारद आपली लेखणी चालवतो. तो त्यांचे खरे चेहरे उघड करतो, त्यांच्या षडयंत्रांना वाचा फोडतो. तो पत्रकारितेच्या क्षेत्रात न्याय आणि सत्य यांची स्थापना करण्यासाठी झटत असतो.

बेरक्या उर्फ नारद केवळ वाईट पत्रकारांनाच लक्ष्य करत नाही, तर चांगल्या पत्रकारांनाही तो साथ देतो. तो त्यांच्या कार्याची प्रशंसा करतो, त्यांना प्रोत्साहन देतो. तो पत्रकारितेच्या क्षेत्रात एक सकारात्मक वातावरण निर्माण करण्याचा प्रयत्न करतो.

बेरक्या उर्फ नारदचे लेख वाचून अनेक पत्रकारांना धीर मिळतो. त्यांना वाटते की कोणीतरी त्यांच्या पाठीशी आहे, कोणीतरी त्यांच्यासाठी आवाज उठवत आहे. बेरक्या उर्फ नारदच्या लेखांमुळे अनेक पत्रकारांना न्याय मिळाला आहे. त्यांच्यावर होणारे अत्याचार थांबले आहेत.

बेरक्या उर्फ नारद हे केवळ एक नाव नाही, तर एक चळवळ आहे. ही चळवळ पत्रकारितेच्या क्षेत्रात नैतिकता आणि सत्य यांची स्थापना करण्यासाठी, पत्रकारांना न्याय मिळवून देण्यासाठी आणि  पत्रकारितेच्या क्षेत्रात एक सकारात्मक वातावरण निर्माण करण्यासाठी झटत आहे. पत्रकारितेच्या क्षेत्रातील अन्याय, भ्रष्टाचार आणि शोषण यांच्याविरुद्ध आवाज उठवण्यासाठी मी माझ्या लेखणीचा सदैव वापर करेन.